Ξέρετε τα παιδιά όπως και εμείς φυσικά ακούμε και αντιλαμβανόμαστε μόνο όσα θέλουμε να ακούσουμε και να αντιληφθούμε. Έχουμε την τάση να επιλέγουμε λοιπόν μεταξύ της θετικής και της αρνητικής μάθησης.
Η μαμά της Αφροδίτης ανησυχούσε όπως μου εξήγησε στο τηλέφωνο γιατί η κόρη της τρώει ακατάπαυστα. «Δεν καταλαβαίνει πια τι βάζει στο στόμα της. Σηκώνεται από το τραπέζι μετά το μεσημεριανό και βάζει ένα τεράστιο μπολ δημητριακά με γάλα και κάθεται και τα καταβροχθίζει μου λέει σας να μην έφαγε τίποτα όλη μέρα! Και πιο μετά το απόγευμα αφού τελειώσει από τα αγγλικά θέλει μπάρα δημητριακών η σάντουιτς. Μπορεί και να τσιμπήσει και κανένα χυμό στα ενδιάμεσα. Και το βράδυ θα φάει κάτι έκτακτο βλέπε σάντουιτς δηλαδή!
Είμαι απελπισμένη, δεν ξέρω τι να κάνω, έχει βάλει βάρος απότομα, τα ρούχα της δεν της κάνουν πια και το χειρότερο ο παιδίατρος λέει ότι αν συνεχίσει έτσι θα καταλήξει με διαβήτη.
Δεν ξέρω τι να κάνω όσο της εξηγώ την κατάσταση τόσο χειροτερεύουν τα πράγματα. Της εξήγησα πόσο κακό μπορούν να κάνουν η ζάχαρη στα γλυκά που τρώει και το αλάτι στα πατατάκια αλλά μου λέει ότι είναι ωραία.»
Μια τέτοια εικόνα αντικρίζω συχνά στο γραφείο μου. Παιδιά που χωρίς να το θέλουν κατά τη γνώμη μου απαντούν στα νέα διατροφικά δεδομένα. Ποια είναι αυτά; Μα γιατί απορείτε?
Γρήγορο και εύκολο φαγητό, γεμάτο συντηρητικά, ζάχαρη και αλάτι, αυτή είναι η διατροφή της νέας γενιάς. Φαγητά κλειστά σε κουτιά, ενεργειακές μπάρες και μπάρες δημητριακών για να βγάλουμε το απόγευμα ενώ τρέχουμε από τα αγγλικά στη γυμναστική κτλ.
Παιδιά που κάποια στιγμή έχουν τόσο πολύ φόρτο εργασίας που δεν προλαβαίνουν να μπουν σπίτι για ένα κανονικό μεσημεριανό αφού με το που θα τελειώσει το σχολείο τρέχουν σε κάποια ιδιαίτερο. Ξέρω ξέρω τρέχετε και εσείς σαν τρελοί από τη δουλειά στο σχολείο και από το σχολείο στις απογευματινές δραστηριότητες οπότε κάποια στιγμή που όλοι θα πεινάσουν ποια θα είναι η λύση? Το κοντινότερο πρατήριο αρτοποιημάτων, ο φούρνος της γειτονίας. Και δεν θέλω προς θεού να διαμονοποιήσω καμμιά τροφή γιατί θα μου πείτε εμείς δεν μεγαλώσαμε με τις λουκανικόπιττες και τις τυρόπιτες, τι πάθαμε δηλαδή; Εμείς μπορεί να μεγαλώσαμε με αυτά αλλά τρέχαμε όλο το απόγευμα στις αλάνες και κλωτσούσαμε μια μπάλα η ανταλλάσσαμε πιριλιά η ακόμα ανεβαίναμε στα δέντρα. Τα παιδιά μας σήμερα ασχολούνται με κάποιο άθλημα και αν είναι τυχερά και κολλήσουν και τους τραβήξει ο προπονητής η προπονήτρια θέλουν να συνεχίσουν να παίζουν αλλιώς τα παρατάνε γιατί βαρέθηκαν, έχασαν το κέφι τους για το άθλημα.
Οπότε βλέπω αγόρια και κορίτσια 12-17 χρονών που έχουν δοκιμάσει τένις, ποδόσφαιρο, καλαθόσφαιρα, πετόσφαιρα, ενόργανη γυμναστική, κολύμπι και μπαλέτο και τώρα πια έχουν απλά κουραστεί. Μάταια προσπαθούν οι γονείς τους να τους πείσουν να συνεχίσουν να γυμνάζονται και ξέρετε δύσκολα πείθεις ένα 13χρονο...με αποτέλεσμα την γρήγορη αύξηση του βάρους με τα συνεπακόλουθα της. Αυτό βέβαια δεν είναι κανόνας αυτής της ηλικίας, μπορεί να συμβεί και πολύ νωρίτερα.
Στην περίπτωση της Αφροδίτης τα πράγματα είναι περίπλοκα γιατί το 12χρονο αυτό κοριτσάκι αποφάσισε να σταματήσει πια το μπαλέτο και επειδή δεν είχε και μια σωστή διατροφική βάση, αυξήθηκε το βάρος της και παρουσίασε αντίσταση στην ινσουλίνη. Η Αφροδίτη έτρωγε πάντοτε λαίμαργα και την έβγαζε με δημητριακά, αρτοποιήματα και γλυκά.
Τώρα που η άσκηση έφυγε από τη ζωή της, ξεκίνησαν και τα προβλήματα.
Η σωστή διατροφική διαπαιδαγώγηση από την κούνια είναι λοιπόν σημαντική και είναι ακόμα πιο σημαντικό να γίνει με τρόπο που να μην πιέζουμε και να μην κάνουμε τα παιδιά να αναγνωρίζουν τις τροφές ως απαγορευμένες και μη απαγορευμένες, γιατί το απαγορευμένο είναι πάντοτε πιο γλυκό. Τα παιδιά μας μαθαίνουν να τρώνε πατατάκια, κοτομπουκιές και χάμπεργκερ από πολύ μικρά και εμείς αντί να προσπαθήσουμε να τους εξηγήσουμε την αξία τις σαλάτας, του φασολιού και του ψαριού αναλώνουμε χρόνο να τους θυμώνουμε γιατί τρώνε μονίμως βιομηχανοποιημένες τροφές.
Από σήμερα λοιπόν εξηγούμε στα παιδιά μας τη δυναμική της κάθε τροφής ξεχωριστά. Το κάνουμε σε ώρες που δεν τρώνε και ποτέ μα ποτέ δεν επικρίνουμε τις διατροφικές τους επιλογές απλά τα καθοδηγούμε αφού παρέχουμε εμείς πιο υγιεινές λύσεις.
Δεχόμαστε αρνήσεις και δεν υποχρεώνουμε κανένα να τους αρέσει το φαγητό που σε εμάς αρέσει αλλά ζητάμε να δοκιμάζουν.
Δεν υποχωρούμε συνεχώς και δεν ανταμείβουμε τα παιδιά μας αγοράζοντας τους φαγητά από το ταχυφαγείο.
Δεν επιμένουμε να αδειάσουν το πιάτο τους υποσχόμενοι κάποιο γλυκό στη συνέχεια.
Εξηγούμε το πόσο σημαντικό είναι να αθλούμαστε και μετράμε καλά τις συνέπειες αν αποφασίσουμε να εγκαταλείψουμε ένα άθλημα.